2.11 NAME: R. J. LAND VAN HERKOMST: Jamaica LEEFTIJD: 35
KINDEREN: Tweeling 1 jaar oud meisje en jongen, dochter 4 jaar, dochter 20 jaar BEROEP IN JAMAICA: Ze runde een snek, klein restaurant AANTAL JAAR OP CURACAO: 12 jaar
Op 8-jarige leeftijd vertrokken mijn ouders naar Curaçao omdat ze het in Jamaica heel moeilijk hadden. Ze lieten mij achter bij mijn opa en oma. Gelukkig kwamen mijn ouders af en toe naar Jamaica of ging ik naar Curaçao. Op mijn 23ste heb ik besloten om ook naar Curaçao te gaan. Mijn moeder was heel erg ziek en ik wilde voor haar zorgen. De artsen wisten niet wat ze had en bleven haar maar onderzoeken. Ze werd geopereerd maar ook dat bleek niet te helpen. Langzaam werd ze zieker en zieker. Op het moment dat zij had besloten om terug te keren naar Jamaica, was ik hoogzwanger van mijn tweede dochter en had niet genoeg geld om met haar mee te gaan. Ze is helaas uiteindelijk overleden in Jamaica.
Mijn vriend en ik hadden allebei werk en we hadden het goed. Ik maakte schoon bij iemand thuis en mijn vriend was tuinman. Drie jaar later raakte ik zwanger van een tweeling. We besloten dat als de tweeling er was, dat ik voor de kinderen zou zorgen en mijn man voor het geld. Door Covid-19 verloor mijn vriend zijn baan. We kregen al snel een huurachterstand en de spanningen liepen op en de zorgen werden groter. Op een dag zei hij, dat hij de moeilijke situatie niet meer aankon en hij besloot terug te gaan naar Jamaica. Hij beloofde mij, dat hij vanuit Jamaica geld zou sturen voor eten voor de kinderen. Tot op de dag van vandaag heeft hij niets meer van zich laten horen en geen cent overgemaakt.
Weet je, sommige mannen hebben gewoon geen hart. Mijn man heeft mij in de steek gelaten.
Er is geen inkomen en ik heb 3 kinderen om voor te zorgen. Voor Covid-19 had ik nog een klein beetje inkomen van maaltijden die ik thuis kookte en verkocht aan huis. Nu met Covid-19, durft niemand meer te komen uit angst om ziek te worden. Ik heb daardoor helemaal geen inkomen meer. Zal ik heel eerlijk tegen je zijn? Ik heb zo ontzettend veel stress, ik weet gewoon niet meer hoe ik het allemaal moet doen. ’s Nachts kan ik niet meer slapen. Elk moment kan ik op straat komen te staan.
Toen ik nog een baan had, spaarde ik geld. Ik maakte het geld over naar Jamaica en mijn zus stortte het dan op mijn Jamaicaanse rekening zodat ik dat later kon gebruiken als ik terug was in Jamaica. Ik dacht: “Hoe kan ik nu geld verdienen?” Mijn plan was om mijn zus te vragen om het spaargeld terug te storten. Dan kan ik online spulletjes inkopen en gaan verkopen. Ze nam telkens de telefoon niet aan… Uiteindelijk lukte het mij. Ze had heel veel smoesjes. Er klopte iets niet. Na lang praten biechtte ze dat ze het geld nooit heeft gestort maar dat ze het allemaal heeft opgemaakt. Radeloos, boos en teleurgesteld ben ik. Ze heeft mij beroofd. Ik dacht: Wat moet ik nu doen?”
Het is voor mij geen optie om voor mannen te gaan werken. Dat wil ik absoluut niet. Dat kan ik mijn kinderen niet aandoen. Het is niet goed voor ze dat ze allemaal vreemde mannen zien langskomen. Ik heb liever een baan dan dat ik voor hen werk.
Het probleem is dat ik geen kant op kan met mijn 3 kleintjes. Heel soms wacht ik net zolang totdat mijn kinderen slapen en dan ga ik gauw even naar de winkel om wat boodschapjes te doen.
’s Nachts, wanneer ik wakker lig in mijn bed met mijn 3 kinderen, denk ik soms…waarom leef ik nog…ik heb zoveel druk… Als ik dan naar mijn kinderen kijk dan zeg ik tegen mijzelf NEE! Ik moet leven voor mijn kinderen. Maar door al deze stress voel ik gewoon dat ik gekke dingen wil doen. Ik moet gewoon bidden en mijn bijbel lezen.
De reden dat ik nog kan eten is dat er mensen zijn die mij soms eten komen brengen. Twee keer heb ik een voedselpakket ontvangen van het Rode Kruis. Helaas heb ik geen kaartje gekregen omdat ik te laat was met het aanmelden.
Had ik maar een goede baan. Je kan alleen een goede baan krijgen als je papieren hebt.
Dan zou mijn leven en dat van mijn kinderen een stuk makkelijker zijn.
Als ik nu een baan zou hebben dan zou ik zou werken mijn kinderen naar de crèche kunnen brengen. Stel, dat ik werk zou hebben waarmee ik Nafl 1200,- per maand zou verdienen en dat ik bij de crèche zou kunnen regelen, dat ik Nafl 400,- per maand voor 2 baby’s zou hoeven te betalen, dan hou ik nog een beetje geld over om van te leven. Ik hoop dat de mensen van die baan mij dan wel goed behandelen.
Een keer was ik bij een bejaardentehuis aan het werk. De eigenaresse zou mij Nafl 1250,- gulden per maand betalen. Ik moest van Maandag tot en met Zaterdag werken. Ze heeft mij heel erg misbruikt weet je. In het begin was het de afspraak dat ik het grote huis met 3 slaapkamers moest schoonmaken. Niet veel later moest ik ook het bejaardentehuis schoonmaken. Voordat ik het wist, stond ik ook voor deze mensen eten te koken en hun te verzorgen terwijl ik daar niet voor was opgeleid. Ze had notabene daar speciaal mensen voor in dienst.
Ze wist dat ik geen papieren heb en ik het werk heel hard nodig heb. Daar maakte ze flink misbruik van. Ik kon helemaal niets doen. Het werk werd steeds meer en meer. De druk werd opgevoerd. Ik begon ook veel gewicht te verliezen, mijn bloedruk ging omhoog en ik kreeg last van mijn gezondheid waardoor ik geforceerd was om te stoppen met werken.
Hoe mijn toekomst eruitziet? Ik durf daar niet naar te kijken. Mijn droom… iets wat ik echt zou willen, is om naar Amerika te gaan. Mijn zus woont daar ook. Dolgraag zou ik daarnaartoe willen gaan en een goede baan vinden en voor mijn kinderen kunnen zorgen.
In werkelijkheid is mijn situatie nu zo moeilijk dat het voor mij goed zou zijn om naar Jamaica te gaan. Daar kan mijn familie mij helpen met de kinderen zodat ik op zoek kan gaan naar een baan. Alleen om tickets te kunnen kopen moet je heel veel geld hebben. Bovendien moet ik eerst de paspoorten van mijn kinderen zien te regelen. Een paspoort kopen kost ook weer geld. Wat het ook niet aantrekkelijk maakt is dat mijn vrienden in Jamaica mij vertellen dat sinds Covid-19 het leven daar heel erg is verslechterd.
Eerst moet ik mijn problemen oplossen. Ik moet zorgen dat ik onderdak krijg, want dat geeft mij de grootste stress. Hopelijk kan iemand mij daarbij helpen. Eigenlijk kan ik alle hulp wel gebruiken.
Ik weet dat het voor iedereen een moeilijke tijd is sinds Covid-19. We moeten elkaar helpen als dat kan. Dat zou goed zijn. Mijn boodschap is: We moeten samen komen en elkaar helpen.
MIJN DANK GAAT UIT NAAR ALLE MENSEN DIE MEE HEBBEN GEHOLPEN AAN DIT PROJECT:
Project Creator & Manager: Berber van Beek ( Studiorootz – photography)
Fotograaf: Berber van Beek
Tekt en Interview: Yolanda Wiel & Berber van Beek
Vertalers: Carlos Monasterios en Judy Wassenberg
Assistenten: Ivonne Zegveld, Mareine van Beek en Reina Keijzers